ژاندارم را کشت. شیخ هم کشته شد، خیلی زودتر از آنچه فکرش را می‌کرد. حالا وقتِ کشته شدن حِتّه فرا رسیده است. داستان حته در بستر مناسبات جامعه دهقانی زمانه خویش شکل گرفت،روستایی دورافتاده و سنتی با جمعیتی کم و اقتصادی محدود که تحت سلطه شیخ طایفه، ارباب زمین‌ دار و ژاندارم حکومت باید تداوم می یافت..." حته بی جان و بی رمق افتاده است. هنوز حتی در این لحظه ث، بوی گندِ شدیدِ تعفنِ فاضلابِ در هنگام فرار، زیر دماغش هست. ناخودآگاه برای تمیز شدن لباسش دستش را به دشداشه اش زد و آنرا تکاند. به زحمت و کشان کشان خود را زیر درختی رساند. دستانش را بهم گره زد. روی سینه گذاشت و طاقباز خوابیده و رو به آسمان کرده است. روشنی اندک ماه هم او را ترک می‌کند و تمام دشت را تاریکی گرفت. از درد به خود می‌پیچد. دندان‌هایش را بر لبانش فشرد. لبخندی زد. چشمانش را برای همیشه برهم نهاد.