نصرت رحمانی
آثار این نویسنده
معرفی کوتاه
نصرت رحمانی یکی از شاعران معاصر نوگرا اهل ایران بود..
زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۸ در تهران - درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۷۹ در رشت است.
رحمانی در سال ۱۳۳۰ به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد اما مدت زیادی در این شغل نماند و برای کسب درآمد به دنبال نوشتن رفت. مدتی برای نشریه «امید ایران» (که در سال ۱۳۲۸ توسط علیاکبر صفیپور تأسیس شد) و نشریه «سپید و سیاه» (که در سال ۱۳۳۲ توسط علی بهزادی پایهگذاری شد) داستان کوتاه مینوشت. مدتی مسئول بخش ادبی هفتهنامه «فردوسی» بود که در سال ۱۳۲۸ توسط نعمتالله جهانبانویی تأسیس شده بود.
ولین مجموعه شعر رحمانی به نام «کوچ» در سال ۱۳۳۳ منتشر شد و طی یک سال به چاپ دوم رسید. بهجز برخی اشعار معدود که با مختصات نیمایی سروده شده بودند، اغلب اشعار این مجموعه قالب چهارپاره داشتند که در آن زمان چندان برای مردم آشنا نبود و تا حدودی گنگ مینمود.
دومین مجموعه شعر رحمانی «کویر» نام داشت که شامل تعدادی چهارپاره و برخی اشعار در سبک کلاسیک و دو شعر در سبک مدرن نیمایی است. دو کتاب «کوچ» و «کویر» در سال ۱۳۴۹ در یک مجلد با عنوان «کوچ و کویر» به چاپ رسید.
سومین مجموعه شعر رحمانی به نام «ترمه» در سال ۱۳۳۶ انتشار یافت. این مجموعه هرچند دارای چندین غزل، چهارپاره و دو بیتی بود، اما گرایش فزاینده شاعر نسبت به شعر نیمایی را نشان میداد.[۹] طی سالهای ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۱، رحمانی با همکاری حسین شاهزیدی و شبنم جهانگیری، در برنامه ادبی هفتگی رادیو ارتش شرکت میکرد.
رحمانی در مجموعه شعر «میعاد در لجن» و «حریق باد» (۱۳۵۰) پایبندی خود به سبک نیمایی را نشان داد، در حالیکه در مجموعههای بعدیاش مانند «شمشیر، معشوقه قلم» (۱۳۶۸)، «پیاله دور دگر زد» (۱۳۶۹) و «بیوه سیاه» (۱۳۸۱) اقتباسهای آزادتری از سبک نیمایی را انتخاب کرد.
مجموعه «حریق باد» در سال ۱۳۵۰ برنده جایزه شعر تلویزیون ملی ایران شد. طی این سالها، رحمانی با سرویس ادبی مجلات مختلفی از جمله کیهان و زن روز همکاری میکرد.
مجموعه اشعار
کوچ ۱۳۳۳
کویر ۱۳۳۴
ترمه ۱۳۳۴
میعاد در لجن ۱۳۳۶
حریق باد ۱۳۴۹
درو
شمشیر معشوقه قلم
پیاله دور دگر زد
در جنگ باد
مردی که در غبار گم شد
کتابها
میعاد در لجن
کولی وحشی، نشر نگاه.
نصرت رحمانی، (گفتگو با مهدی آورند در مجموعه تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران)، نشر ثالث.
آثار این هنرمند در محام