وودی آلن

وودی آلنکارگردان فیلم، نویسنده و بازیگر آمریکایی است. او در طول شش دهه دوران حرفه‌ای خود چندین فیلم دریافت‌کنندهٔ جایزهٔ اسکار ساخته‌است. آلن فعالیت حرفه‌ای خود را در دههٔ ۱۹۵۰ با نوشتن برای آثار تلویزیون آغاز کرد و در کنار مل بروکس، کارل راینر، لری گلبرت و نیل سایمون کار کرد. او همچنین چندین کتاب شامل داستان‌های کوتاه و نمایش‌های طنز برای نیویورکر به چاپ رسانده‌است. او اوایل دههٔ ۱۹۶۰ در کنار گرینیچ ویلج، لنی بروس، الین می، مایک نیکولز و جون ریورز در گرینیچ ویلج نمایش‌های استندآپ کمدی اجرا کرد. آلن از اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ سه آلبوم کمدی منتشر کرد که برای یکی از آن‌ها نامزد دریافت جایزهٔ گرمی شد. در سال ۲۰۰۴، کمدی سنترال نام آلن را در فهرست ۱۰۰ استندآپ کمدین بزرگ جهان رتبه‌بندی کرد،و یک نظرسنجی در بریتانیا، آلن را سومین کمدین بزرگ معرفی کرد. آلن در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ مشغول نوشتن و کارگردانی فیلم‌ها شد و به‌طور تخصصی به کار بر روی کمدی بزن‌بکوب مانند پول را بردار و فرار کن (۱۹۶۹)، موزها (۱۹۷۱)، درخواب‌فرورفته (۱۹۷۳) و عشق و مرگ (۱۹۷۵) پرداخت. او در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ به کار بر آثار نمایشی تحت‌تأثیر سینمای هنری اروپا پرداخت و صحنه‌های داخلی (۱۹۷۸)، منهتن (۱۹۷۹) و خاطرات استارداست (۱۹۸۰) را منتشر کرد و فعالیتش تا به امروز بر ساخت کمدی و درام تناوب دارد. آلن اغلب به‌عنوان بخشی از موج فیلم‌سازان هالیوود نو در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ تا اواخر دههٔ ۱۹۷۰ مانند مارتین اسکورسیزی، رابرت آلتمن و سیدنی لومت شناخته می‌شود.[۶] او اغلب در فیلم‌هایش نقش‌آفرینی می‌کند و عموماً شخصیتی که در نقش استندآپ توسعه داده شده‌است را ایفا کرده. فیلم کمدی رمانتیک آنی هال (۱۹۷۷) با حضور آلن و همکار مکرر او دایان کیتن، چهار جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی و بازیگر نقش اول زن را به همراه داشت. منتقدان، آثار او در دههٔ ۱۹۸۰ را توسعه‌یافته‌ترین دوره آلن می‌دانند. از فیلم‌هایش در این دوره می‌توان به زلیگ (۱۹۸۳)، برادوی دنی رز (۱۹۸۴)، رز ارغوانی قاهره (۱۹۸۵)، هانا و خواهرانش (۱۹۸۶)، روزگار رادیو (۱۹۸۷)، زنی دیگر (۱۹۸۸) و جنایت و جنحه (۱۹۸۹) اشاره کرد. در قرن ۲۱ بسیاری از فیلم‌های آلن در اروپا واقع و ضبط شده‌اند؛ مانند امتیاز نهایی (۲۰۰۵)، ویکی کریستینا بارسلونا (۲۰۰۸) و نیمه‌شب در پاریس (۲۰۱۱). آلن با فیلم‌های تحسین‌شدهٔ یاسمن پژمرده (۲۰۱۳) و کافه سوسایتی (۲۰۱۶) به آمریکا بازگشت. جوایز اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم آنی هال، ۱۹۷۷ اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم آنی هال (همراه مارشال بریکمن)، ۱۹۷۷ نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول برای فیلم آنی هال نامزد اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم داخلی نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم داخلی نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم منهتن (همراه مارشال بریکمن) نامزد اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم برادوی دنی رز نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم برادوی دنی رز نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم رز ارغوانی قاهره اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی برای فیلم هانا و خواهرانش، ۱۹۸۶ نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم هانا و خواهرانش، نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم روزگار رادیو، نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم جنایت و جنحه، نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم آلیس، نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم زن و شوهرها، نامزد اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم گلوله‌ها بر فراز برادوی، ۱۹۹۴ نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم گلوله‌ها بر فراز برادوی، ۱۹۹۴(همراه داگلاس مک‌گراث) نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم آفرودیت توانا، ۱۹۹۵ نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم هری ساختارشکن، ۱۹۹۷ نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم امتیاز نهایی، ۲۰۰۵ اسکار بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی برای فیلم نیمه‌شب در پاریس، ۲۰۱۲ فیلم‌های محبوب آلن وودی آلن در سال ۲۰۱۲ در نظرسنجی نشریه بریتانیایی سایت‌اندساوند ۱۰ فیلم برتر عمر خود را انتخاب کرد:[۱۸] دزد دوچرخه ساخته ویتوریو دسیکا، ۱۹۴۸ مهر هفتم ساخته اینگمار برگمان، ۱۹۵۷ همشهری کین ساخته اورسن ولز، ۱۹۴۱ آمارکورد ساخته فدریکو فلینی، ۱۹۷۳ هشت و نیم ساخته فدریکو فلینی، ۱۹۶۳ چهارصد ضربه ساخته فرانسوا تروفو، ۱۹۵۹ راشومون ساخته آکی‌را کوروساوا، ۱۹۵۰ توهم بزرگ ساخته ژان رنوار، ۱۹۳۷ جذابیت پنهان بورژوازی ساخته لوئیس بونوئل، ۱۹۷۲ راه‌های افتخار ساخته استنلی کوبریک، ۱